Split Horizon یکی از تکنیک‌های جلوگیری از حلقه‌های مسیریابی (Routing Loops) در شبکه‌های مبتنی بر پروتکل‌های مسیریابی (مانند RIP) است. این تکنیک در اصل یک قانون ساده دارد:
"یک مسیر مسیریابی هرگز نباید از همان رابط (interface) که از آن آموخته شده، به دیگران اعلام شود."
کاربرد و مفهوم
فرض کنید روتر A از طریق روتر B یاد می‌گیرد که مسیر به شبکه X وجود دارد. اگر A بخواهد این مسیر را دوباره به B اعلام کند، احتمال دارد یک حلقه مسیریابی ایجاد شود.
با فعال‌سازی Split Horizon، روتر A این مسیر را به روتر B اعلام نمی‌کند، زیرا مسیر را از B یاد گرفته است.
چرا Split Horizon مهم است؟
در برخی شرایط (مانند خطا در شبکه یا تغییرات سریع)، بدون Split Horizon ممکن است مسیرهای اشتباه یا حلقه‌های مسیریابی ایجاد شود. این حلقه‌ها باعث می‌شوند بسته‌ها بی‌هدف در شبکه بچرخند، پهنای باند مصرف شود و تاخیر یا اختلال در شبکه به وجود آید.
مثالی از عملکرد Split Horizon
تصور کنید سه روتر دارید: A، B، و C.
- A از B یاد می‌گیرد که مسیر به مقصد X از طریق B امکان‌پذیر است.
- اگر A این مسیر را دوباره به B اعلام کند، B ممکن است اشتباهاً تصور کند که مسیر دیگری به X وجود دارد و این باعث یک حلقه مسیریابی می‌شود.
Split Horizon جلوی این وضعیت را می‌گیرد.
پیاده‌سازی در میکروتیک
در میکروتیک، Split Horizon به‌صورت پیش‌فرض در پروتکل RIP فعال است. برای تنظیمات Split Horizon در RIP می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:
/routing rip interface set ether1 split-horizon=yes
بررسی وضعیت Split Horizon:
/routing rip interface print
نکته: محدودیت Split Horizon
Split Horizon در برخی توپولوژی‌های خاص مانند شبکه‌های نقطه به چند نقطه (Point-to-Multipoint) ممکن است مشکل‌ساز باشد. در چنین مواردی، تکنیک‌های دیگری مانند Poison Reverse به‌کار می‌روند.
دیدگاه خود را بنویسید